"Het enige wat ik verloren heb, is mijn fysieke vrijheid. Mijn passie is nog steeds hetzelfde": een gesprek met Pierre Richard vóór de première van zijn nieuwste film in Carqueiranne

Hij was sinds Droit dans le mur in 1997 van de radar verdwenen. Aan de andere kant van de lijn is Pierre Richard een beetje ondeugend en een beetje gehaast. De 91-jarige acteur-regisseur heeft net een fotoshoot afgerond en praat over zijn nieuwste film zoals men over een langverwacht kind praat. The Man Who Saw the Bear Who Saw the Man, die op dinsdag 26 augustus in première ging in het Clair-Val Auditorium in Carqueiranne, ter afsluiting van de vijfde editie van het Festival de la Lune, voordat hij op 17 september in de bioscoop verschijnt, is een tedere fabel die bijna dertig jaar na zijn laatste film opduikt.

Bijna drie decennia hebben zijn poëtische verve, zijn ondeugende blik en zijn unieke manier om het absurde met emotie te vermengen niet aangetast. De acteur van De Geit en De Lange Blonde Man met één Zwarte Schoen plaatste zijn camera midden tussen de vijvers van Gruissan, een dorp in de Aude, waar hij zijn wortels plantte en zijn inspiratie vond. De Man die de Beer Zag, de Man die de Man Zag, is een film die de onwaarschijnlijke vriendschap vertelt tussen Grégoire, een eenzame kluizenaar, en Michel, een jongeman met het syndroom van Asperger, beiden verenigd door hun liefde voor de natuur en hun genegenheid voor een beer die uit een circus ontsnapte.

Je maakt je grote comeback achter de camera na een pauze van bijna 30 jaar. Denk je dat dit je laatste film is?

Ik denk niet dat ik er nog meer ga doen, want fysiek is een avontuur van tweeënhalf jaar nog steeds erg zwaar. Op mijn leeftijd is het zoveel makkelijker om acteur te zijn. Ik zou drie films per jaar kunnen maken, zittend op een stoel tussen de opnames door. Nu kan ik niet meer zitten, want bij de volgende opname moet ik het zowel managen als acteren. Ik ga niet vloeken zoals Aznavour, die altijd zei dat hij zijn laatste film maakte, en uiteindelijk maakte hij er tien van. Ik ga zeker geen tien laatste films maken.

Je speelt Grégoire, een kluizenaar die dol is op vissen en alleen in een hut woont. In hoeverre is dit personage door jou geïnspireerd?

Alle rollen die ik in mijn films heb gespeeld, stonden me nauw aan het hart. Natuurlijk is mijn personage dertig, veertig of vijftig jaar ouder geworden, maar het is nog steeds hetzelfde. In wezen is hij nog steeds hetzelfde. Het enige wat ik verloren heb, is mijn fysieke vrijheid. Mijn ogen zijn hetzelfde, mijn passie is hetzelfde, mijn poëzie, als ik die al heb, is hetzelfde; ik ben er niet aan veranderd. Het enige wat ik nu doe, is dat ik mank loop; dat is niet meer hetzelfde.

Deze film bevat een kleurrijke cast van personages: een slager die fan is van Johnny Cash, een voormalige autodief en monteur, een jonge autistische jongen en een beer. Hoe verliep de casting?

De meeste acteurs in de film zijn Occitaans, omdat ik wilde dat ze die pit hadden, en vooral dat accent. Er is niets ergers dan een Parijzenaar die doet alsof hij een accent heeft. Verder regisseerde ik een beer van 500 kilo, heel fotogeniek en schattig van vijf meter afstand. (lacht) Voor het personage Michel ontmoette ik zo'n acht acteurs die de casting director had uitgekozen. Ik herinner me zelfs dat Timi-Joy [Marbot, die Michel speelt, noot van de redactie] de laatste was die ik zag. Het was voor mij, en voor iedereen, overduidelijk. Zonder aarzeling wisten we dat hij het was, en we hadden ons niet vergist. Tijdens de opnames hoefde ik hem nooit iets te zeggen; hij was altijd perfect.

De film werd dit jaar als speciale vertoning vertoond op het filmfestival van Cannes. Wat betekent dit voor jou?

Wat me het meest raakte, was het feit dat ze mij en de hele filmcrew de trap op lieten lopen terwijl er niemand anders was. En bovenal stopten de fotografen met fotograferen om me te applaudisseren. Dit is ongekend en een eerbetoon dat ik enorm heb gewaardeerd.

Previewvertoning aanstaande dinsdag 26 augustus in het Auditorium Clair-Val in Carqueiranne. Van 5 tot 8 euro. Res. cinemadelalune.com. Film in de bioscoop vanaf 17 september.